Payyu Hakkında
Eser: Mehmet Sakızcı
Model Yüz: Payyu
Çiçek Hanım'ın Taneleri
Hikayem
1976’da doğan Payyu ilk ve orta öğrenimini Ankara’da, Lise ve Üniversite eğitimini Bolu’da tamamlamıştır.
1994 – 1998 Yılları arasında Abant İzzet Baysal Üniversitesi Resim-İş eğitimi bölümünü başarıyla bitirip, İtalya hükümetinden DEGLİ AGLİ AFFARE-ROMA Güzel Sanatlar bursunu kazandı.
1996 yılında Belçika KNOCCKE CARTOONE festivali’nde “insan gülmek ister” konulu karikatür yarışmasında Türkiye temsili alarak uluslararası karma karikatür sergisinde yer aldı.
2001 yılında Fransa’da düzenlenen “kadınlar konulu resim yarışmasını kazanması sebebiyle ilk kişisel sergisini Fransız Jura St.Claude bölgesinde açtı.
2001 yılında Fransa’nın ALSAS-LOREIN bölgesindeki Metz kültür festivalinde 2. kişisel sergisini açtı. 2005 yılında Avrupa’nın çeşitli kültür ve sanat başkentlerinde kültürel ve sanatsal etkinliklere katılarak büyük eserleri yerinde inceleme fırsatı buldu.
(Roma,Venedik,Praque,Luxembourg,Viyana,Budapeşte,Marcali,)
2012 yılında Norveç Oslo’da Karma sergiye katılarak Norveç in birçok ilk ve orta dereceli okullarında canlı resim performanslarına katılmıştır.
2015 Eylül ayında Ortaköy Kültür Merkezi’nde akademisyen ressam Mehmet Sakızcı ile “Düet” adlı sergiyi gerçekleştirmiştir.
Ayrıca Payyu Ürgüp Sinasos bölgesinde 4 arkadaşı ile birlikte Uluslararası Çağdaş Sanatlar Festivalinin kurucu üyeliğini üstlenerek 6 sene boyunca yönetmiştir. Ayrıca bu festival Amerika’nın saygın sosyal örgütü TOYP tarafından diğer kurucusuna “Türkiye’nin en başarılı genci” ödülünü sanat kategorisinde kazandırmıştır.
Çalışmalarını İstanbul Anadolu Kavağı’nda sürdüren Payyu, halen Milli Eğitim Bakanlığında Görsel Sanatlar dersi öğretmenliğine devam etmektedir.
BASINDA PAYYU
Payyu'nun resim tarzı hakkında
Payyu, özgün ve içkin yaratımlarıyla ilgi çekicidir. Çalışmalarının geneline hâkim olan ve ‘graffiti’ tarzını andıran masalımsı görüsünü (vision) yer yer mistisizm ve irrasyonel imgelerle kurgulamaktadır.
Dolayısıyla Payyu, bu yapıtlarında, geleceğe dair uzak bir erken uyarı verir gibidir; kaygılarını dışa vururken, uzlaşımsal anlatım yerine konularını simgesel bir mantıkla yorumlar. O, gündelik hayatın rutin karşılaşmalarını, anlık (intellect) bir izlenim ve karnavalsı bir coşkuyla yansıtır; yapıtlarında, deforme olmuş figürler, duysal edimin içtenliği, tez canlı ve deformatif oluşumlar baskın bir tarza dönüşür. Sanatçının bu tür sezgisel infantilismi, izleyiciyi, düşsel ve usdışı bir yolculuğa çıkarır.
Sergide farklı zamanlarda üretilmiş desen çalışmalarının yanı sıra, çeşitli sosyal ve toplumsal konuları kapsayan kromojen baskı ile akrilik ve yağlı boyalar da bulunmaktadır. “Gezi Bağları” adlı serisi ile çocuk tacizcilerine gönderme yaptığı “Pis Adam” adlı serisi bunlara örnek olarak verilebilir.
Pamuklu dokuma (dok) ya da alışılagelmiş tuval üzeri çalışmalarında, katmanlı bir boya tekniği uygulanmıştır. Bu yapıtlarında bir anlamda, resimsel (pentürel) bir tavrın öne çıktığı görülür. Bunlar, sıklıkla ve yer yer dışavurumcu geleneklerle de örtüşmektedir.
Payyu çalışmaları,Umberto Eco’nun Açık Yapıt’ında sıkça bahsedilen; aynı resme tekrar tekrar bakma arzusunu yaratan sıra dışı bir cazibeyle iç içedir. Genellikle mevzu tuvalin dışına taşmıştır ve bakan göz, imgesel kurguyu kendi algı potansiyeline göre tamamlar.
Meral Bostancı